PIERWSZE ZWA SPÓŁKI NIEPUBLICZNEJ PO ZDEMATERIALIZOWANIU AKCJI

20 maja 2021

I. Kiedy należy zwołać Zwyczajne Walne Zgromadzenie?

Zbliża się termin, w którym w spółkach akcyjnych, których rok obrotowy tożsamy jest z rokiem kalendarzowym powinno odbyć się Zwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy. Zgodnie z art. 395 § 1 Ksh Zwyczajne Walne Zgromadzenie powinno się odbyć w terminie 6 miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.
W tym roku ponownie postanowiono szerokiemu katalogowi podmiotów wydłużyć terminy na sporządzenie i zatwierdzenie dokumentów finansowych i innych, o których mowa w Ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., pomimo że pierwotne plany zakładały wydłużenie terminów jedynie organizacjom non-profit.
W myśl Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 26 marca 2021 r., na mocy którego dokonano zmiany zeszłorocznego Rozporządzenia wydłużającego okresy na sporządzenie i zatwierdzenie sprawozdań finansowych i innych dokumentów, o których mowa w Ustawie o rachunkowości, w roku 2021 również wydłużono te okresy.
Spółkom akcyjnym niebędącym jednostkami sektora finansów publicznych oraz podmiotami, do których stosuje się przepisy ustaw, o których mowa w art. 1 ust. 2 Ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym, wydłużono o trzy miesiące termin na:

  • zamknięcie ksiąg rachunkowych, które w normalnych warunkach powinny być zamknięte na dzień kończący rok obrotowy;
  • sporządzenie sprawozdania finansowego i przedstawienie go przez zarząd właściwym organom, które w normalnych warunkach powinno być sporządzone i przedstawione nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego;
  • zatwierdzenie sprawozdania finansowego przez Walne Zgromadzenie, które w normalnych warunkach powinno być zatwierdzone nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego.
    Powyższe ma zastosowanie także do sprawozdania zarządu z działalności spółki.
    Zgodnie z wydłużeniem terminów określonych w Ustawie o rachunkowości Zwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy powinno wobec tego odbyć się w terminie do 30 września 2021 r.

II. Co się zmieniło?

Na mocy Ustawy z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw, która w zasadniczej części weszła w życie 1 marca 2021 r. w Kodeksie spółek handlowych („Ksh”) dokonano radykalnej zmiany w zakresie regulacji dotyczącej spółek akcyjnych. Zgodnie z wprowadzonym art. 328 § 1 akcje nie mają formy dokumentu. Do tej pory akcje ucieleśnione były w materialnym nośniku jakim był dokument akcji lub ich odcinek zbiorowy.
Obecnie o tym czy dana osoba lub podmiot jest akcjonariuszem decyduje jego rejestracja w elektronicznym rejestrze akcjonariuszy, ew. w depozycie papierów wartościowych KDPW, jeśli taką decyzję podjęło Walne Zgromadzenie. Wobec spółki za akcjonariusza uważa się tylko tę osobą, która jest wpisana do rejestru akcjonariuszy, z uwzględnieniem ustawy z dnia 29.07.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (art. 343 § 1 Ksh). Do wejścia w życie zmian, których dotyczy opracowanie, za akcjonariusza wobec spółki uważało się osobę wpisaną do księgi akcyjnej (w przypadku akcji imiennych) oraz posiadacza akcji (w przypadku akcji na okaziciela).
Nie ma już obowiązku prowadzenia księgi akcyjnej, której prowadzenie uregulowane było w uchylonym obecnie art. 341 oraz art. 342 Ksh. Wynika to oczywiście z tego, że podstawowe funkcje pełnione przez księgę akcyjną pełni obecnie rejestr akcjonariuszy (lub instrument wynikający z zarejestrowania akcji na rachunkach w depozycie papierów wartościowych). Nie oznacza to jednak, że księga akcyjna straciła jakiekolwiek znaczenie – w przypadku spółek, których nie wszystkie akcje zostały złożone w spółce, i dematerializacji których nie dokonano, księga ta będzie pełnić istotną rolę. Jest to bowiem dokument wykazujący statut danej osoby jako akcjonariusza.
Utrzymane zostało rozróżnienie akcji na akcje imienne i na okaziciela, jednakże ze względu na utratę przymiotu anonimowości przez akcjonariuszy uprawnionych z akcji na okaziciela wobec ich rejestracji w rejestrze akcjonariuszy (lub w drugi z możliwych sposobów, o którym wspomniano powyżej) rozróżnienie to straciło w pewnym zakresie na doniosłości. Utrzymane zostało jednak zastrzeżenie możliwości ograniczenia rozporządzania akcjami oraz ich uprzywilejowania jedynie w stosunku do akcji imiennych.
Należy pamiętać, że od 1 marca br. moc obowiązująca dokumentów akcji wygasła. Nie jest to jednak równoznaczne z okolicznością utraty przez te dokumenty jakiejkolwiek doniosłości prawnej – do 1 marca 2026 r. dokumenty akcji zachowują moc dowodową w zakresie wykazywania przez akcjonariusza wobec spółki, że przysługują mu prawa udziałowe. „Spóźnieni” akcjonariusze, którzy do tej pory nie dopełnili formalności związanych z dematerializacją akcji mają więc jeszcze trochę czasu, aby to zrobić.
Co z akcjonariuszami, którzy nie podejmą żadnych czynności w wyżej wskazanym terminie? Ich sytuację, jak wskazano w uzasadnieniu do projektu Ustawy, na mocy której dokonano przedmiotowych zmian, należy porównać do sytuacji, w której właściciel porzuca z własnej woli swoją własność. Jak wskazano w uzasadnieniu, należy uznać, że taka osoba sama pozbawia się ochrony swoich praw członkowskich w spółce.
*Zmiany dokonane w/w ustawą objęły także spółki akcyjne będące spółkami publicznymi, jednakże ze względu na charakter niniejszego opracowania zostanie ono ograniczone jedynie do wskazania zmian mających zastosowanie do spółek niebędących spółkami publicznymi. Ze względu na to, że większość spółek niepublicznych obrała drogę rejestracji akcji w rejestrze akcjonariuszy, a nie na rachunkach papierów wartościowych prowadzonych przez KDPW opracowanie ograniczy się także do tego zagadnienia.

III. Jak zwołać Walne Zgromadzenie?

Pewne zmiany zaszły także w zakresie zwoływania Walnego Zgromadzenia w spółce akcyjnej. Ustawodawca pozostawił regulację dotyczącą zwoływania Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy przez ogłoszenie zamieszczone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (a obecnie także na stronie internetowej spółki) z co najmniej 3 tygodniowym wyprzedzeniem.
Umożliwione zostało jednak spółkom, jako alternatywa do zwoływania przez ogłoszenie w MSiG, zwoływanie Walnych Zgromadzeń za pomocą listów poleconych/przesyłek kurierskich, albo w formie e-maila na adres wskazany w rejestrze akcjonariuszy lub inny pod warunkiem pisemnej na to zgody, nawet w przypadku gdy akcje wyemitowane przez spółkę nie są jedynie akcjami imiennymi. Do tej pory możliwość taką miały bowiem tylko takie spółki. Z art. 402 § 3 Ksh usunięto bowiem fragment przepisu warunkujący możliwość takiego zwołania Walnego Zgromadzenia jednorodzajowością wszystkich wyemitowanych przez spółkę akcji, w postaci akcji imiennych.
Wysyłka listów powinna nastąpić co najmniej na dwa tygodnie przed terminem Walnego Zgromadzenia, a dzień wysyłki uważa się za dzień ogłoszenia, jak stanowi w/w przepis prawa. Wobec powyższego, należy uznać, że nawet w przypadku takiego zwołania Walnego Zgromadzenie, informację o jego zwołaniu zamieścić należy także na stronie internetowej spółki.
Taka forma zwołania Walnego Zgromadzenia może obniżyć koszty jego zwołania, skraca także czas jaki musi upłynąć pomiędzy decyzją o zwołaniu Walnego Zgromadzenia, a datą w jakiej się odbędzie, wobec czego najprawdopodobniej będzie to forma szeroko stosowana w praktyce.

IV. Co jest wymagane dla uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu?

W świetle nowego art. 406 Ksh za mających prawo uczestniczenia w Walnym Zgromadzeniu należy uznać uprawnionych z akcji, zastawników i użytkowników, którzy zostali wpisani do rejestru akcjonariuszy co najmniej na tydzień przed datą Walnego Zgromadzenia.
Powyższa zmiana na pewno zmotywuje znaczną ilość akcjonariuszy, którzy do tej pory nie złożyli swoich akcji w spółce i nie zostali jeszcze wpisani do rejestru akcjonariuszy do dokonania tych czynności. Dopóki tego nie zrobią, osoby takie nie mają bowiem prawa uczestniczenia w Walnym Zgromadzeniu. Motywację tę wzmacnia ograniczony Ksh krąg osób, które mogą skarżyć uchwały Walnego Zgromadzenia. Jeśli taką uchwałę chciałby zaskarżyć akcjonariusz nieobecny na Walnym Zgromadzeniu to powinna zajść sytuacja, w której został on bezzasadnie niedopuszczony do udziału w Walnym Zgromadzeniu, albo zwołanie Walnego Zgromadzenia było wadliwe lub powzięto uchwałę w sprawie nieobjętej porządkiem obrad. Oczywiście do samego skarżenia uchwał Walnego Zgromadzenia konieczne jest także, aby akcjonariusz został wpisany do rejestru akcjonariuszy. Zwłoka z wpisaniem do rejestru akcjonariuszy może więc spowodować, że w spółce podjęte będą niekorzystne dla akcjonariusza decyzje, a akcjonariusz taki nie będzie mógł skutecznie ich kwestionować.
Pojawia się pytanie jakim dokumentem, jeśli w ogóle jest to konieczne, powinni się legitymować akcjonariusze chcący wziąć udział w Walnym Zgromadzeniu, ew. jakich jeszcze czynności, poza samym złożeniem akcji i wpisem do rejestru akcjonariuszy, powinni dokonać.
Ustawa, na mocy której dokonano przedmiotowych zmian wprowadziła instytucję świadectwa rejestrowego, które wydawane jest na żądanie akcjonariusza albo zastawnika albo użytkownika uprawnionego do wykonywania prawa głosu z akcji, przez podmiot prowadzący rejestr akcjonariuszy. Imienne świadectwo rejestrowe jest dokumentem, który potwierdza uprawnienia wynikające z akcji, które nie mogą być realizowane wyłącznie na podstawie zapisów w rejestrze akcjonariuszy. Przykładowo takim uprawnieniem będzie możliwość zaskarżenia uchwały Walnego Zgromadzenia.
Treść art. 3288 § 2 Ksh, w którym to przepisie prawa jest mowa o utracie ważności świadectwa rejestrowego, zdaje się sugerować, że do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu należy uzyskać wystawione przez podmiot prowadzący rejestr akcjonariuszy świadectwo rejestrowe. Nie ma jednak jednoznacznego przepisu prawa nakładającego obowiązek przedstawienia takiego świadectwa w celu potwierdzenia swojego uprawnienia do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu. Jak się zdaje nie ma też takiej potrzeby, świadectwo rejestrowe jest bowiem dokumentem potwierdzającym uprawnienia wynikające z akcji, których nie można zrealizować wyłącznie na podstawie zapisów w rejestrze akcjonariuszy. Wydaje się, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby weryfikacja uprawnienia danej osoby do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu odbywała się właśnie na podstawie odpowiedniego zapisu w rejestrze akcjonariuszy, który to rejestr jest jawny zarówno dla akcjonariuszy jak i dla spółki.
Ze względu na to, że protokoły z Walnych Zgromadzeń winny być umieszczone w protokole sporządzonym przez notariusza, może okazać się w praktyce, że dany notariusz będzie wymagał przedłożenia świadectw rejestrowych przez osoby chcące uczestniczyć w Walnym Zgromadzeniu. Na ten moment nie ma jednak jeszcze jednolitej praktyki w tym zakresie.
W przypadku uznania, że do uczestnictwa w Walnym Zgromadzeniu nie jest konieczne przedstawienie świadectwa rejestrowego, osoba uprawniona do takiego uczestnictwa nie musi więc przedstawiać żadnego dokumentu, ani też podejmować czynności innych niż złożenie akcji w spółce i upewnienia się, że została wpisana do rejestru akcjonariuszy.
Jak wskazano powyżej, do rejestru akcjonariuszy mają bowiem dostęp akcjonariusze spółki oraz sama spółka. To zarząd spółki będzie wobec tego zobligowany do zweryfikowania, które osoby zostały wpisane do rejestru akcjonariuszy w odpowiednim terminie, jak i do wyłożenia podpisanej listy takich osób w lokalu zarządu i pozostawienia jej tam przez trzy dni powszednie przed odbyciem Walnego Zgromadzenia.

Opracowanie zostało sporządzone przez adwokat Magdalenę Wiśniewską
kontakt – magdalena.wisniewska@k2legal.law

photo autor: Visual Generation

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

PROGRAM POMOCY DLA DUŻYCH PRZEDSIĘBIORCÓW W RAMACH TZW. TARCZY ANTYKRYZYSOWEJ

21 kwietnia 2020


PROGRAM POMOCY DLA DUŻYCH PRZEDSIĘBIORCÓW UDZIELANEJ PRZEZ POLSKI FUNDUSZ ROZWOJU S. A. W RAMACH TZW. TARCZY ANTYKRYZYSOWEJ

I. DLA KOGO:
dużych przedsiębiorców, tj. takich których:
a) zatrudnienie wynosi co najmniej 250 pracowników oraz
b) roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych przekracza 50 milionów euro, lub sumy aktywów bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat przekroczyła 43 milionów euro

którzy to przedsiębiorcy:

a) odnotowują spadek obrotów gospodarczych (przychodów ze sprzedaży) o co najmniej 25% w dowolnym miesiącu po 1 lutego 2020 r. w porównaniu do poprzedniego miesiąca lub analogicznego miesiąca ubiegłego roku w związku zakłóceniami w funkcjonowaniu gospodarki na skutek COVID-19 (spadek sprzedaży towarów lub usług w rozumieniu art. 15g ust. 9 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, 567 i 568);
b) utracili zdolność produkcji lub świadczenia usług albo odbioru produktów lub usług przez zamawiających w związku z brakiem dostępności komponentów lub zasobów w związku z COVID-19;
c) nie otrzymują płatności z tytułu sprzedaży na skutek COVID-19 w kwocie przekraczającej 25% należności;
d) w związku z zakłóceniami w funkcjonowaniu rynku finansowego nie mają dostępu do rynku kapitałowego lub limitów kredytowych w związku z nowymi kontraktami;
e) są uczestnikami Programów Sektorowych.
f) Wobec przedsiębiorstwa nie zostało otwarte postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne albo nie zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne.
g) Beneficjent rzeczywisty korzystający z wsparcia finansowego w ramach Programu posiada rezydencję podatkową na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i rozliczał podatki za ostatnie 2 lata obrotowe (jeżeli dotyczy) na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Odejście od tej zasady możliwie jest wyłącznie w sytuacji zobowiązania Beneficjenta Programu do przeniesienia rezydencji podatkowej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w terminie do 9 miesięcy od udzielenia pożyczki.
h) Przedsiębiorca prowadził działalność na dzień 31 grudnia 2019 r.
i) Przedsiębiorca na dzień 31 grudnia 2019 r. lub na dzień udzielenia finansowania nie zalegał z płatnościami podatków i składek na ubezpieczenia społeczne, przy czym rozłożenie płatności na raty lub jej odroczenie nie jest uznawane za zaległość.
j) Przedsiębiorca, który nie prowadzi działalności w zakresie: produkcji i handlu bronią oraz amunicją; produktów lub usług, które mogą skutkować ograniczaniem bądź naruszaniem wolności indywidualnych lub/oraz praw człowieka; obszarów wątpliwych z powodów etyczno-moralnych, np. przeprowadzania eksperymentów na zwierzętach, hazardu i powiązanych aktywności, produkcji i dystrybucji wyrobów tytoniowych i podobnego typu używek, produkcji i dystrybucji środków odurzających.

II. FORMA POMOCY
a) udzielanie wsparcia finansowego przedsiębiorcom i innym podmiotom dotkniętym tymi sytuacjami, w tym bezzwrotnego lub w formie gwarancji lub poręczeń,
b) naprawienie lub pokrycie, w całości lub w części, szkód lub strat spowodowanych tymi sytuacjami,
c) obejmowanie lub nabywanie udziałów, akcji, warrantów subskrypcyjnych, obligacji, wierzytelności oraz przystępowanie do spółek osobowych,
d) udzielanie pożyczek, gwarancji oraz poręczeń.

III. MOŻLIWE OGRANICZENIA POMOCY
Polski Fundusz Rozwoju będzie dążył, w możliwym zakresie, do powiązania udzielanego wsparcia na zasadach preferencyjnych z faktycznie poniesioną szkodą przez Beneficjentów Programu w związku z COVID-19 oraz z promocją zatrudnienia. Ocena wysokości poniesionej straty oparta jest w szczególności na szacunku kwoty gotówkowej straty na sprzedaży, rozumianej jako odzwierciedlona w rachunku wyników strata na sprzedaży netto z wyłączeniem w szczególności kosztów amortyzacji. Polski Fundusz Rozwoju może uzależniać wysokość udzielanego wsparcia finansowego Beneficjentom Programu od zobowiązań w zakresie utrzymania określonego poziomu zatrudnienia Pracowników.

IV. JAK UZYSKAĆ POMOC
Należy złożyć stosowny wniosek o udzielenie finansowania bezpośrednio do Polskiego Funduszu Rozwoju lub za pośrednictwem formularza aplikacyjnego na stronie www.pfr.pl.
Sposób składania wniosków przez Beneficjentów Programu określi umowa, o której mowa w art. 21a ust. 5 Ustawy o Systemie Instytucji Rozwoju, która zostanie zawarta pomiędzy Polskim Funduszem Rozwoju a Ministrem właściwym do spraw gospodarki, działającym w porozumieniu z Ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.

V. TERMIN STARTU PROGRAMU
Na dzień 21 kwietnia 2020 r. wciąż oczekujemy na start Programu. Program "Tarcza Finansowa PFR" dla Dużych Firm będzie obsługiwany za pośrednictwem specjalnego formularza zgłoszeniowego dostępnego na stronie internetowej PFR.
Złożenie wstępnego wniosku jest możliwe już teraz, a szczegółowe zasady kwalifikacji i możliwego finansowania będą przekazywane firmom indywidualnie przez PFR po pogłębionej analizie sytuacji finansowej i potrzeb.

VI. POSZCZEGÓLNE INSTRUMENTY POMOCOWE
A. FINANSOWANIE PŁYNNOŚCIOWE

• służy pokryciu luki płynności przedsiębiorstwa, powstałej na skutek zakłóceń w funkcjonowaniu gospodarki na skutek choroby COVID-19.
• udzielane jest w kwocie odpowiadającej prognozowanej luce płynności, powstałej w szczególności na skutek COVID-19 i maksymalnie do kwoty 1,0 mld zł.
• może być udzielane w terminie do 31 grudnia 2020 r.
• może mieć formę:
i. pożyczki;
ii. skupu należności lub wierzytelności;
iii. obligacji;
iv. gwarancji

• maksymalny okres finansowania płynnościowego wynosi 2 lata z opcją przedłużenia o rok.
• udzielane jest w oparciu o rynkowy koszt odsetek od kredytów dla przedsiębiorstw, zróżnicowany pod względem terminów zapadalności.
• może być przeznaczone na regulowanie bieżących płatności przez przedsiębiorstwo, w tym: wynagrodzeń; zakupu towarów i materiałów lub innych kosztów operacyjnych służących wytworzeniu produktu lub usługi; zobowiązań publiczno-prawnych; innych celów związanych z finansowaniem bieżącej działalności, ustalonych w umowie z Polskim Funduszem Rozwoju.
• w szczególności finansowanie płynnościowe nie może zostać przeznaczone na: dokonywanie płatności do właścicieli lub podmiotów powiązanych, o ile rozliczenia nie są dokonywane w toku normalnej działalności i jest to dozwolone umową zawartą z PFR; nabycie udziałów lub akcji w celu ich umorzenia; fuzje i przejęcia; refinansowanie lub przedterminową spłatę obecnego zadłużenia finansowego Beneficjenta Programu.
• spłata kapitału będzie dokonywana w oparciu o harmonogram spłat ustalany z Beneficjentem Programu, w zależności od oceny prognoz finansowych. Finansowanie płynnościowe może mieć charakter podporządkowany, ale będzie zawierać tzw. mechanizm „cash sweep”, zakładający przyspieszone spłaty finansowania w przypadku poprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. PFR może mieć prawo do konwersji finansowania płynnościowego przyznanego na podstawie Tarczy Płynnościowej dla Dużych Firm na kapitał według uzgodnionej formuły lub w oparciu o wycenę sporządzoną przez renomowany podmiot na dany dzień konwersji, lub konwersji na inny instrument dłużny.
• szczegółowe warunki wsparcia finansowego oraz zobowiązania Beneficjenta Programu określać będzie umowa finansowania płynnościowego.

Z uwagi na nadzwyczajny charakter Programu, polegający na udzielaniu szybkiego wsparcia finansowego w związku z istotnymi zakłóceniami w funkcjonowaniu gospodarki na skutek COVID-19, Polski Fundusz Rozwoju stosować będzie możliwie uproszczone procedury przyznawania finansowania płynnościowego, w szczególności analiza zdolności kredytowej Beneficjentów Programu będzie miała charakter uproszczony, a poziom ryzyka kredytowego może być podwyższony. Wynika to z przyczyn związanych z istotnymi zakłóceniami w funkcjonowaniu gospodarki na skutek COVID-19, które znacząco utrudniają lub uniemożliwiają sporządzenie wiarygodnych projekcji finansowych oraz przeprowadzenie pełnego badania stanu prawnego i finansowego przedsiębiorstw.

B. FINANSOWANIE PREFERENCYJNE

• służy pokryciu luki płynności przedsiębiorstwa, powstałej na skutek straty na działalności operacyjnej w wyniku zakłóceń w funkcjonowaniu gospodarki w związku z chorobą COVID-19.
• może być udzielane przez Polski Fundusz Rozwoju w terminie do 31 grudnia 2020 r.
• udzielane jest w formie pożyczki umarzalnej do wysokości 75% jej wartości.
• umorzenie jako finansowanie bezzwrotne ma na celu częściowe lub całkowite pokrycie szkody poniesionej przez duże przedsiębiorstwo na skutek choroby COVID-19 i może być udzielane do szacowanej wysokości tej szkody.
• pożyczka preferencyjna udzielana jest w kwocie odpowiadającej prognozowanej luce płynności powstałej w szczególności na skutek COVID-19 i maksymalnie do kwoty 750 mln zł.
• maksymalny okres spłaty pożyczek preferencyjnych wynosi 3 lata, z opcją ich przedłużenia o rok.
• udzielane jest w oparciu o rynkowy koszt odsetek od kredytów dla przedsiębiorstw, zróżnicowany pod względem terminów zapadalności.
• udzielone finansowanie preferencyjne może być przeznaczone na bieżącą działalność operacyjną przedsiębiorstwa oraz działania restrukturyzacyjne.
• w szczególności finansowanie preferencyjne nie może zostać przeznaczone na: dokonywanie płatności do właścicieli lub podmiotów powiązanych, o ile rozliczenia nie są dokonywane w toku normalnej działalności i jest to dozwolone umową zawartą z PFR; nabycie udziałów lub akcji w celu umorzenia; fuzje i przejęcia; refinansowanie lub przedterminową spłatę obecnego zadłużenia finansowego Beneficjenta Programu.
• spłata pożyczki preferencyjnej będzie dokonywana w oparciu o harmonogram spłat ustalany z Beneficjentem Programu w zależności od oceny prognoz finansowych. Pożyczka preferencyjna może mieć charakter podporządkowany. PFR może mieć prawo do konwersji finansowania preferencyjnego na kapitał według uzgodnionej formuły lub w oparciu o wycenę sporządzoną przez renomowany podmiot na dany dzień konwersji, lub konwersji na inny instrument dłużny.
• szczegółowe warunki wsparcia finansowego oraz zobowiązania Beneficjenta Programu określać będzie umowa pożyczki preferencyjnej. Z uwagi na nadzwyczajny charakter Programu, polegający na udzielaniu szybkiego wsparcia finansowego w związku z istotnymi zakłóceniami w funkcjonowaniu gospodarki na skutek choroby COVID-19, Polski Fundusz Rozwoju stosować będzie możliwie uproszczone procedury przyznawania pożyczek preferencyjnych, w szczególności analiza zdolności kredytowej Beneficjentów Programu będzie miała charakter uproszczony, a poziom ryzyka kredytowego może być istotnie podwyższony. Wynika to z przyczyn związanych z istotnymi zakłóceniami w funkcjonowaniu gospodarki na skutek choroby COVID-19, które znacząco utrudniają lub uniemożliwiają sporządzenie wiarygodnych projekcji finansowych oraz przeprowadzenie pełnego badania stanu prawnego i finansowego przedsiębiorstw.

KRYTERIA ZAKWALIFIKOWANIA PRZEDSIĘBIORSTWA DO UDZIELENIA WSPARCIA FINANSOWEGO W POSTACI POŻYCZKI PREFERENCYJNEJ
obejmują spełnienie co najmniej następujących warunków:
a) przedsiębiorstwo odnotowało gotówkową stratę na sprzedaży w co najmniej jednym miesiącu przypadającym po 29 lutego 2020 r., gdzie gotówkowa strata na sprzedaży to odzwierciedlona w rachunku wyników strata na sprzedaży netto z wyłączeniem w szczególności kosztów amortyzacji, rezerw i odpisów lub wyniku z przeszacowania lub sprzedaży aktywów, z zastrzeżeniem, że w uzasadnionych przypadkach w związku ze specyfiką prowadzonej działalności (np. spółki infrastrukturalne) do obliczenia gotówkowej straty na sprzedaży można uwzględnić także koszty finansowe oraz odpisy wartości składników aktywów;
lub
b) prognozowany poziom zadłużenia przedsiębiorstwa wzrósł na skutek choroby COVID-19 do poziomu, który zagraża jego stabilności finansowej, rozumianej jako zadłużenie netto (zobowiązania finansowe minus środki pieniężne i ich ekwiwalenty) w relacji do zysku EBITDA (zysk operacyjny plus amortyzacja), nie przekraczające poziomu 3,5x w ustabilizowanym roku po zakończeniu kryzysu według prognozy;
oraz
c) przedsiębiorstwo przedstawiło plan restrukturyzacji i projekcje finansowe, uwiarygadniające uzyskanie rentowności finansowej po zakończeniu kryzysu w związku z chorobą COVID-19 oraz przeszło pozytywnie proces uproszczonego badania (tzw. due diligence) prowadzonego przez Polski Fundusz Rozwoju, przy czym może to być badanie potwierdzające (tzw. confirmatory due dilligence).

WARUNKI UMORZENIA POŻYCZKI PREFERENCYJNEJ
obejmują w szczególności:
a) kwota umorzenia pożyczki preferencyjnej równa jest maksymalnie kwocie skumulowanej gotówkowej straty na sprzedaży przedsiębiorstwa w okresie od pierwszego miesiąca wykazującego stratę po 29 lutego 2020 r. przez okres kolejnych 12 miesięcy i nie dłużej niż do 30 czerwca 2021 r.;
b) wysokość kwoty umorzenia nie może przekroczyć 75% wartości pożyczki preferencyjnej;
c) wysokość kwoty umorzenia może zostać dodatkowo uzależniona od warunku utrzymania poziomu zatrudnienia Pracowników;
d) wobec Beneficjenta Programu nie zostało otwarte postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne na podstawie Prawa Upadłościowego albo nie zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne na podstawie Prawa Restrukturyzacyjnego.
W przypadku spełnienia przez przedsiębiorstwo warunków umorzenia, umorzenie pożyczki preferencyjnej następuje do dnia 30 września 2021 r. w oparciu o zaudytowane sprawozdanie finansowe za 2020 r. oraz sprawozdanie finansowe za pierwsze półrocze 2021 r. wraz z przedstawionym przez Beneficjenta Programu wyliczeniem gotówkowej straty na sprzedaży.

C. FINANSOWANIE INWESTYCYJNE, „TARCZA KAPITAŁOWA”

• służy pokryciu luki kapitałowej, za pośrednictwem instrumentów kapitałowych Polskiego Funduszu Rozwoju, celem zapewniania stabilności ekonomicznej w związku ze szkodami gospodarczymi, związanymi z pandemią COVID-19.
• może być udzielane, w szczególności z wykorzystaniem następujących obejmowanych lub nabywanych instrumentów kapitałowych: udziałów; akcji; warrantów subskrypcyjnych; obligacji lub pożyczek zamiennych na akcje (dalej jako: „Instrumenty Kapitałowe”).
• może być udzielane przez Polski Fundusz Rozwoju w terminie do 31 grudnia 2020 r.
• wartość finansowania do 1 mld zł na podmiot.
• może być udzielane w postaci:

i. obejmowania przez Polski Fundusz Rozwoju Instrumentów Kapitałowych przedsiębiorstw na zasadach rynkowych:
a) emitentów na rynku regulowanym, z zastrzeżeniem, że udział PFR w kwocie finansowania nie przekracza 50%;
b) przedsiębiorstw na rynku prywatnym, z zastrzeżeniem, że udział PFR w kwocie finansowania nie przekracza 50%;
c) na zasadach innych niż określone w pkt. a i b powyżej, z zastrzeżeniem spełnienia Testu Prywatnego Inwestora;
ii. obejmowanie przez Polski Fundusz Rozwoju Instrumentów Kapitałowych w ramach pomocy publicznej, z zastrzeżeniem, że maksymalna kwota finansowania Polskiego Funduszu Rozwoju nie przekracza straty finansowej przedsiębiorstwa w wyniku pandemii COVID-19 („Strata Finansowa na skutek COVID-19”).

Poprzez Stratę Finansową na skutek COVID-19 rozumie się gotówkową stratę na sprzedaży zrealizowaną oraz prognozowaną, obejmującą okres 12 miesięcy, licząc od miesiąca w którym nastąpił spadek przychodów spowodowany chorobą COVID-19, gdzie gotówkowa strata na sprzedaży to odzwierciedlona w rachunku wyników strata na sprzedaży netto z wyłączeniem w szczególności kosztów amortyzacji, rezerw i odpisów lub wyniku z przeszacowania lub sprzedaży aktywów, z zastrzeżeniem, że w przypadkach uzasadnionych specyfiką prowadzonej działalności (np. spółki infrastrukturalne) do obliczenia gotówkowej straty na sprzedaży można uwzględnić także koszty finansowe i wynik z tytułu odpisów wartości aktywów spowodowany pandemią COVID-19.

WARUNEK FINANSOWANIA W RAMACH TARCZY KAPITAŁOWEJ DLA DUŻYCH FIRM
Warunkiem jest przedstawienie przez przedsiębiorstwo, w szczególności:
a) wieloletniej strategii lub planu restrukturyzacji, uwiarygadniającej osiągnięcie rentowności finansowej;
b) projekcji finansowych oraz, w przypadku finansowania w ramach pomocy publicznej, wyliczenia Straty Finansowej na skutek COVID-19;
oraz
c) pozytywny wynik procesu uproszczonego lub potwierdzającego badania (tzw. due diligence lub confirmatory due dilligence) przeprowadzonego przez Polski Fundusz Rozwoju lub w formie tzw. vendors due dilligence.

PROGRAMY SEKTOROWE
W ramach Tarczy Kapitałowej dla Dużych Firm Polski Fundusz Rozwoju może realizować także Programy sektorowe w związku z COVID-19 o charakterze inwestycyjnym oraz na zasadach rynkowych opisanych poniżej („Programy Sektorowe”).
Realizacja Programów Sektorowych może być szczególności związana z następującymi obszarami:
 cyfryzacja;
 edukacja;
 medycyna, biotechnologia i farmacja;
 produkcja środków ochrony osobistej;
 infrastruktura.
W przypadku realizacji Programu Sektorowego, o którym mowa powyżej, jego szczegółowe warunki zostaną uzgodnione pomiędzy Polskim Funduszem Rozwoju oraz Mini¬strem właściwym do spraw gospodarki oraz Ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.

W związku z zakłóceniami w funkcjonowa¬niu rynku finansowego w Polsce na skutek COVID-19, Polski Fundusz Rozwoju może także w ramach Programu nabywać obligacje na rynku wtórnym, w szczególności celem zapewnienia płynności sektora funduszy inwestycyjnych celem ochrony uczestników funduszy.

Materiał opracowała mecenas Magdalena Wiśniewska. W razie pytań zachęcamy do bezpośredniego kontaktu mailowego.

photo autor: Gstudio

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

FORMY POMOCY DLA FIRM PRZEWIDZIANE W TARCZY ANTYKRYZYSOWEJ 2.0

20 kwietnia 2020


Poniższe opracowanie omawia formy pomocy określane jako "Tarcza Antykryzysowa 2.0." wprowadzone ustawą o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-COV-2 z dnia 16 kwietnia 2020 r., która weszła w życie 18 kwietnia 2020 r.

I. SAMOZATRUDNIENI, NIEZATRUDNIAJĄCY PRACOWNIKÓW

- bez względu na spadek obrotów

  1. Zwolnienie ze składek ZUS przez 3 miesiące (marzec, kwiecień i maj), jeśli przychód w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku jest niższy od 3 średnich pensji (ok. 15 tys. zł) jeżeli przedsiębiorca prowadził działalność przed dniem 1 kwietnia 2020 r.
    Przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

  2. Świadczenie postojowe – 1300 zł (50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę) dla osób rozliczających się kartą podatkową, nie więcej niż trzykrotnie.

- w przypadku spadku obrotów

  1. Świadczenie postojowe – jest należne osobom, które nie podlegają ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu - 2080 zł (80% minimalnego wynagrodzenia), nie więcej niż trzykrotnie, jeśli rozpoczęto prowadzenie działalności przed dniem 1 lutego 2020 r. oraz:
    a) nie zawieszono prowadzenia działalności gospodarczej, a przychód w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku był niższy o 15% niż w poprzednim miesiącu;
    b) zawieszono prowadzenie działalności gospodarczej po 31 stycznia 2020 r.
  2. Dofinansowanie kosztów działalności gospodarczej z urzędu pracy od 1300 do 2340 zł miesięcznie (maksymal¬nie przez 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku, Rada Ministrów może przedłużyć ten okres), jeśli odnotowano spadek obrotów (w ciągu dwóch dowolnie wskazanych kolejnych miesięcy kalendarzowych w 2020 r. w porównaniu do analogicznych dwóch kolejnych miesięcy 2019 r.) w wysokości:
    a) 1300 zł (50% minimalnego wynagrodzenia za prace), jeśli spadek obrotu nastąpił o 30–50%
    b) 1820 zł (70% mwzp) jeśli spadek obrotu nastąpił o 50–80%
    c) 2340 zł (90% mwzp), jeśli spadek obrotu nastąpił o 80% i więcej.
    Przedsiębiorca jest obowiązany do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie. Dofinansowanie jest wypłacane w okresach miesięcznych.

II. MIKROFIRMY

- bez względu na spadek obrotów

  1. Zwolnienie ze składek do ZUS przez 3 miesiące (marzec, kwiecień i maj) – obejmujące właściciela (jeśli prowadzi firmę w formie działalności gospodarczej) oraz wszystkich pracowników (także niezatrudnionych na etatach) – dotyczy płatników składek jeżeli byli zgłoszeni jako płatnicy składek:
  • przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,
  • w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 r.,
  • w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień 30 kwietnia 2020 r.,
    zgłosili do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych.
    Przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.
  1. Pożyczka do 5 tys. zł z urzędu pracy udzielana na podstawie umowy ze starostą na pokrycie bieżących kosztów prowadzonej działalności - spłacana przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy (okres może ulec wydłużeniu przez Radę Ministrów) z możliwością jej umorzenia wraz z odsetkami na wniosek pożyczkobiorcy, jeśli przedsiębiorca będzie prowadził działalność przez 3 miesiące od dnia udzielenia pożyczki.
    Przychód z tytułu umorzenia pożyczki nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

- w przypadku spadku obrotów

  1. Dofinansowanie na osobę zatrudnioną z urzędu pracy wypłacane na podstawie umowy zawartej ze starostą od 1300 do 2340 zł miesięcznie (wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne należnymi od wynagrodzeń), maksymalnie przez 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku jeśli odnotowano spadek obrotów (w ciągu dwóch dowolnie wskazanych kolejnych miesięcy kalendarzowych w 2020 r. w porównaniu do analogicznych dwóch kolejnych miesięcy 2019 r.) w zależności od zanotowanego spadku obrotów, w wysokości:
  • 1300 zł (50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 30–50%
  • 1820 zł (70 % mwzp) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 50–80%
  • 2340 zł (90 % mwzp) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 80% i więcej.
    Przedsiębiorca jest obowiązany do utrzymania w zatrudnieniu pracowników objętych umową o dofinansowanie przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie.
  1. Dofinansowanie wynagrodzenia pracownika objętego przestojem ekonomicznym przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może takiemu pracownikowi obniżyć wynagrodzenie maksymalnie o 50%, wynagrodzenie nie może być jednak niższe niż minimalne wynagrodzenie (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie w wysokości 1300 zł (50% minimalnego wynagrodzenia za pracę) wraz z ze składkami na ubezpieczenie społecznie Aby otrzymać dofinansowanie spadek obrotów musi być następujący:
    a)15% spadek obrotów obliczonych jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych dwóch kolejnych miesięcy kalendarzowych po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych dwóch miesięcy 2019 r. lub
    b) 25% spadek obrotów obliczonych jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego złożenie wniosku w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego,
    przy czym za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

  2. Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników z obniżonym wymiarem czasu pracy przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może obniżyć pracownikowi wynagrodze¬nie proporcjonalnie do czasu pracy (przedsiębiorca może ograniczyć wymiar czasu pracy o 20% – nie więcej niż do 0,5 etatu) maksymalnie do minimalnego wynagrodzenia za pracę (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie do wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne do  50%, nie więcej jednak niż do 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez GUS obowiązującego na dzień złożenia wniosku (za IV kwartał 2019 r. wynosiło 2452 zł – 2079 zł wynagrodzenia i 373 zł składek). Warunek spadku obrotu jest taki sam jak w przypadku dofinansowania do wynagrodzenia pracownika objętego przestojem.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

III. MALI PRZEDSIĘBIORCY

- bez względu na spadek obrotów

  1. Zwolnienie ze składek do ZUS przez 3 miesiące (marzec, kwiecień i maj) w wysokości 50 % łącznej kwoty należności z tytułu składek wskazanych w deklaracji rozliczeniowej złożonej za dany miesiąc – obejmujące właściciela (jeśli prowadzi firmę w formie działalności gospodarczej) oraz wszystkich pracowników (także niezatrudnionych na etatach) – dotyczy płatników składek jeżeli byli zgłoszeni jako płatnicy składek:
  • przed dniem 1 lutego 2020 r. i na dzień 29 lutego 2020 r.,
  • w okresie od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 29 lutego 2020 r. i na dzień 31 marca 2020 r.,
  • w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 marca 2020 r. i na dzień 30 kwietnia 2020 r.
    zgłosili do ubezpieczeń społecznych od 10 do 49 ubezpieczonych.
    Przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

- w przypadku spadku obrotów

  1. Dofinansowanie na osobę zatrudnioną z urzędu pracy wypłacane na podstawie umowy zawartej ze starostą od 1300 do 2340 zł miesięcznie (wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne należnymi od wynagrodzeń), maksymalnie przez 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku jeśli odnotowano spadek obrotów (w ciągu dwóch dowolnie wskazanych kolejnych miesięcy kalendarzowych w 2020 r. w porównaniu do analogicznych dwóch kolejnych miesięcy 2019 r.) w zależności od zanotowanego spadku obrotów, w wysokości:
  • 1300 zł (50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 30–50%
  • 1820 zł (70 % mwzp) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 50–80%
  • 2340 zł (90 % mwzp) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 80% i więcej.
    Przedsiębiorca jest obowiązany do utrzymania w zatrudnieniu pracowników objętych umową o dofinansowanie przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie.
  1. Dofinansowanie wynagrodzenia pracownika objętego przestojem ekonomicznym przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może takiemu pracownikowi obniżyć wynagrodzenie maksymalnie o 50%, wynagrodzenie nie może być jednak niższe niż minimalne wynagrodzenie (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie w wysokości 1300 zł (50% minimalnego wynagrodzenia za pracę) wraz z ze składkami na ubezpieczenie społecznie Aby otrzymać dofinansowanie spadek obrotów musi być następujący:
    a)15% spadek obrotów obliczonych jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych dwóch kolejnych miesięcy kalendarzowych po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych dwóch miesięcy 2019 r. lub
    b) 25% spadek obrotów obliczonych jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego złożenie wniosku w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego,
    przy czym za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

  2. Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników z obniżonym wymiarem czasu pracy przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może obniżyć pracownikowi wynagrodze¬nie proporcjonalnie do czasu pracy (przedsiębiorca może ograniczyć wymiar czasu pracy o 20% – nie więcej niż do 0,5 etatu) maksymalnie do minimalnego wynagrodzenia za pracę (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie do wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne do  50%, nie więcej jednak niż do 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez GUS obowiązującego na dzień złożenia wniosku (za IV kwartał 2019 r. wynosiło 2452 zł – 2079 zł wynagrodzenia i 373 zł składek). Warunek spadku obrotu jest taki sam jak w przypadku dofinansowania do wynagrodzenia pracownika objętego przestojem.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

IV. ŚREDNI PRZEDSIĘBIORCY

- w przypadku spadku obrotów

  1. Dofinansowanie na osobę zatrudnioną z urzędu pracy wypłacane na podstawie umowy zawartej ze starostą od 1300 do 2340 zł miesięcznie (wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne należnymi od wynagrodzeń), maksymalnie przez 3 miesiące, przypadające od miesiąca złożenia wniosku jeśli odnotowano spadek obrotów (w ciągu dwóch dowolnie wskazanych kolejnych miesięcy kalendarzowych w 2020 r. w porównaniu do analogicznych dwóch kolejnych miesięcy 2019 r.) w zależności od zanotowanego spadku obrotów, w wysokości:
  • 1300 zł (50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 30–50%
  • 1820 zł (70 % mwzp) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 50–80%
  • 2340 zł (90 % mwzp) na jednego pracownika, jeśli spadek obrotów nastąpił o 80% i więcej.
    Przedsiębiorca jest obowiązany do utrzymania w zatrudnieniu pracowników objętych umową o dofinansowanie przez okres, na który przyznane zostało dofinansowanie.
  1. Dofinansowanie wynagrodzenia pracownika objętego przestojem ekonomicznym przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może takiemu pracownikowi obniżyć wynagrodzenie maksymalnie o 50%, wynagrodzenie nie może być jednak niższe niż minimalne wynagrodzenie (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie w wysokości 1300 zł (50% minimalnego wynagrodzenia za pracę) wraz z ze składkami na ubezpieczenie społecznie Aby otrzymać dofinansowanie spadek obrotów musi być następujący:
    a)15% spadek obrotów obliczonych jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych dwóch kolejnych miesięcy kalendarzowych po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych dwóch miesięcy 2019 r. lub
    b) 25% spadek obrotów obliczonych jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego złożenie wniosku w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego,
    przy czym za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

  2. Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników z obniżonym wymiarem czasu pracy przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może obniżyć pracownikowi wynagrodze¬nie proporcjonalnie do czasu pracy (przedsiębiorca może ograniczyć wymiar czasu pracy o 20% – nie więcej niż do 0,5 etatu) maksymalnie do minimalnego wynagrodzenia za pracę (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie do wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne do  50%, nie więcej jednak niż do 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez GUS obowiązującego na dzień złożenia wniosku (za IV kwartał 2019 r. wynosiło 2452 zł – 2079 zł wynagrodzenia i 373 zł składek). Warunek spadku obrotu jest taki sam jak w przypadku dofinansowania do wynagrodzenia pracownika objętego przestojem.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

V. DUZI PRZEDSIĘBIORCY

- w przypadku spadku obrotów

  1. Dofinansowanie wynagrodzenia pracownika objętego przestojem ekonomicznym przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może takiemu pracownikowi obniżyć wynagrodzenie maksymalnie o 50%, wynagrodzenie nie może być jednak niższe niż minimalne wynagrodzenie (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie w wysokości 1300 zł (50% minimalnego wynagrodzenia za pracę) wraz z ze składkami na ubezpieczenie społecznie Aby otrzymać dofinansowanie spadek obrotów musi być następujący:
    a)15% spadek obrotów obliczonych jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych dwóch kolejnych miesięcy kalendarzowych po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych dwóch miesięcy 2019 r. lub
    b) 25% spadek obrotów obliczonych jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego po 1 stycznia 2020 r. do dnia poprzedzającego złożenie wniosku w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego,
    przy czym za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

  2. Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników z obniżonym wymiarem czasu pracy przez 3 miesiące przypadające od miesiąca złożenia wniosku, z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – firma może obniżyć pracownikowi wynagrodzenie proporcjonalnie do czasu pracy (przedsiębiorca może ograniczyć wymiar czasu pracy o 20% – nie więcej niż do 0,5 etatu) maksymalnie do minimalnego wynagrodzenia za pracę (2600 zł) i otrzymać dofinansowanie do wynagrodzenia wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne do  50%, nie więcej jednak niż do 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez GUS obowiązującego na dzień złożenia wniosku (za IV kwartał 2019 r. wynosiło 2452 zł – 2079 zł wynagrodzenia i 373 zł składek). Warunek spadku obrotu jest taki sam jak w przypadku dofinansowania do wynagrodzenia pracownika objętego przestojem.
    Można utrzymać pomoc, o której mowa powyżej wyłącznie w przypadku, jeśli podmiot uzyskał pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

Materiał został opracowany przez mecenas Magdalenę Wiśniewską. W razie pytań odnośnie pomocy zwiazanej z COVID-19 zachęcamy do bezpośredniego kontaktu mailowego.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Pozwolenie na użytkowanie budynku w dobie COVID-19

9 kwietnia 2020


W związku z zawieszenie biegu terminów administracyjnych na podstawie Ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tzw. Tarcza 1) proces inwestycyjny, w tym jego zakończenie poprzez uzyskanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie został praktycznie sparaliżowany. Z pomocą inwestorom ma przyjść procedowana obecnie Ustawa o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (tzw. Tarcza 2), która dokonał zmiany w Ustawie Tarcza 1 m.in. poprzez dodanie art. 31 zy(1) o następującej treści:
"1. W okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 przepisów art. 55 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.) nie stosuje się, a wnioski o udzielenie pozwolenia na użytkowanie złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli nie wydano decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, traktuje się jak zawiadomienie o zakończeniu budowy o którym mowa w art. 54 ustawy – Prawo budowlane.
2. W przypadku wniosków, o których mowa w ust. 1, termin do zgłoszenia sprzeciwu w drodze decyzji liczy się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy."

Powyższe oznacza, że w przypadku obiektów budowlanych dla użytkowania których niezbędnym jest uzyskanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii taka decyzja nie będzie wymagana. Zgodnie z przepisem wnioski o wydanie przedmiotowej decyzji będą traktowane jak zgłoszenie zakończenia budowy uregulowane w art. 54 Ustawy Prawo Budowlane, co oznacza, iż o ile organ w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji, można przystąpić do użytkowania obiektu.

Przedmiotowe uregulowanie w obecnym brzmieniu dotknięte jest jednak istotną wadą, mianowicie 14 dniowy termin, jako termin administracyjny na tzw. milczące załatwienie sprawy podlega przepisom o zawieszeniu biegu terminów administracyjnych zgodnie z art. 15 zzs Ustawy Tarcza 1. W konsekwencji nowelizacja omawianego przepisu bez zmiany art. 15 zzs Ustawy Tarcza 1 powoduje, że termin ten nie biegnie, a organ może złożyć sprzeciw co do użytkowania obiektu budowlanego po ustaniu okresu zawieszenia.

photo: artinspiring

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

ZMIANA STAWKI PROCENTOWEJ OPŁATY ZA UŻYTKOWANIE WIECZYSTE

2 marca 2020

Prawnicy naszej kancelarii reprezentowali klienta kancelarii, spółkę z branży deweloperskiej, w sporze sądowym z miastem Poznaniem reprezentowanym przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa w sprawie o ustalenie zmiany stawki procentowej opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości.

Spór zakończył się w II instancji uwzględnieniem roszczenia naszego Klienta w całości, a treść rozstrzygnięcia stanowi rozwinięcie korzystnej dla inwestorów linii interpretacji wskazującej na znaczenie całokształtu okoliczności faktycznych związanych z realizacją procesu inwestycyjnego, jako mogących przesądzać o trwałej zmianie sposobu korzystania z nieruchomości, powodującej zmianę celu użytkowania wieczystego, co stanowi podstawę do zmiany stawki procentowej za użytkowanie wieczyste (art. 73 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Sąd przyjął, iż fakt nabycia przez inwestora nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na cele przemysłowe z decyzją WZ zezwalającą na realizację inwestycji w postaci budynku wielomieszkaniowego, sporządzenie prospektu informacyjnego, zawarcie z bankiem umowy o prowadzenie rachunku powierniczego, rozpoczęcie zawierania umów rezerwacyjnych i deweloperskich, rozpoczęcie budowy i jej zaawansowanie na etapie „wyjścia z ziemi”, prowadzenia działań reklamowych i wystawienniczych, przesądzają o trwałej zmianie sposobu korzystania z nieruchomości, powodującej zmianę celu użytkowania wieczystego.

Wskazać należy, iż w dotychczasowym orzecznictwie sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego przewijały się, dwa stanowiska, z których jedno uzależniało zmianę stawki procentowej od uzyskania przez inwestora decyzji administracyjnej o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, zaś drugie wskazywało na znaczenie całokształtu okoliczności faktycznych związanych z realizacją inwestycji.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Definicja transakcji handlowej a White List VAT

3 października 2019


Od 1 września 2019 r. zaczął działać wykaz informacji o podatnikach VAT, z pomocą którego przedsiębiorcy od początku 2020 roku będą musieli weryfikować kontrahentów przy realizowaniu płatności powyżej 15 000 PLN za pomocą przelewu bankowego.
W razie zapłaty na rachunek bankowy nie wskazany w wykazie:
• nie będziesz miał możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty w tej części, w jakiej płatność przekracza kwotę 15 tys. zł. Nie będzie przy tym miała znaczenia liczba transakcji, na jaką podzielisz płatność wynikającą z jednej faktury,
• będziesz ponosił ryzyko odpowiedzialności solidarnej ze swoim kontrahentem za zaległości podatkowe, jeśli nie zapłaci on należnego podatku VAT od transakcji.
(źródło: https://www.biznes.gov.pl/pl/aktualnosci/biala-lista-podatnikow-vat-nowe-narzedzie-do-sprawdzania-kontrahentow)
Przedsiębiorca będzie mógł uwolnić się od tych sankcji, jeśli najpóźniej w ciągu 3 dni od zrobienia przelewu na numer rachunku bankowego nie wskazany w wykazie poinformuje o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla sprzedawcy.
Zwracamy jednak Państwa uwagę na fakt braku definicji transakcji handlowej w  ustawie podatkowej, wobec czego wątpliwym jest stawianie znaku równości między transakcją a płatnością (co sugerują materiały prasowe czy serwis biznes.gov.pl.). Definicję ustawową transakcji handlowej do której odwołują się przepisy ustawy PIT i CIT możemy znaleźć w znowelizowanej ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Zgodnie z tą definicją transakcja handlowa oznacza „umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością”

Mając na uwadze treść powyższej definicji, nie można wykluczyć sytuacji, w której w przypadku umów np. o świadczenie usług zawartych na czas nieoznaczony (ciągły) lub umów dostawy towaru partiami wartością transakcji nie będzie wynagrodzenie za jeden okres rozliczeniowy/jedną dostawę. W takim przypadku za transakcję może zostać uznana suma świadczeń wynikająca z zawartej przez strony umowy (suma wynagrodzeń wynikających z faktur wystawionych do jednej umowy).

Mając na uwadze powyżej przywołane sankcje należy rozważyć prowadzenie rozliczeń z rachunkami wpisanymi na white list przy stałej współpracy pomimo, iż jednorazowa płatność (np. jedna faktura w miesiącu) opiewa na kwotę niższą niż 15 000 złotych.

photo: Rawpixel.com

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

RODO w usłudze świadczonej drogą elektroniczną

30 maja 2019

W związku z obowiązywaniem od 25 maja 2018 r. Ogólnego Rozporządzenia o Ochronie Danych, Sejm uchwalił przepisy nowelizujące szereg ustaw, w tym ustawę o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Zmianie uległ między innymi art. 18 wspomnianej ustawy, którego modyfikacja budzi sporo zastrzeżeń.
Przede wszystkim ustawodawca określa katalog danych, jakie usługodawca może przetwarzać w związku z realizacją usług drogą elektroniczną. Jest to zabieg o tyle nietypowy, że RODO w art. 5 ust. 1 lit. c) statuuje zasadę minimalizacji danych, zgodnie z którą dane osobowe musza być adekwatne, stosowne oraz ograniczone do tego, co niezbędne do celów, w których są przetwarzane. Zasada ta oznacza, że dane mogą być odpowiednie i stosowne do osiągnięcia celu ich zebrania, natomiast przetwarzanie danych, które nie będą niezbędne do zrealizowania celu przetwarzania, czyli w omawianym przypadku realizacją usługi elektronicznej, będą uznawane w świetle RODO za naruszenie przepisów rozporządzenia. Zgodnie z rozporządzeniem, rolą administratora jest każdorazowe określenie, jakie dane będą niezbędne do osiągnięcia danego celu przetwarzania. W przypadku, gdy zbieranie np. numeru pesel nie jest niezbędne do osiągnięcia danego celu przetwarzania, natomiast uśude dopuszcza taką możliwość, usługodawca decydując się na przetwarzanie takiej danej, naruszy jedną z głównych zasad RODO. Uznanie tego przepisu za swego rodzaju „zwolnienie” z obowiązku dokonania odpowiedniej oceny zakresu przetwarzanych danych może być ryzykowne z punktu widzenia kontroli.
Kolejną dyskusyjną zmianą, wprowadzoną przez Sejm jest nowelizacja ust. 2 omawianego przepisu, zgodnie z którą usługodawca wyróżnia i oznacza te spośród danych, które przetwarza w celu realizacji usługi drogą elektroniczną, jako dane, których podanie jest niezbędne do świadczenia usługi drogą elektroniczną. Może to być naruszenie zasady privacy by default, określonej w art. 25 ust. 2 RODO. Zasada privacy by deafault nakłada na administratora obowiązek określenia środków technicznych i organizacyjnych, aby domyślnie przetwarzane były tylko dane niezbędne do osiągnięcia konkretnego celu przetwarzania. Należy to rozpatrywać z perspektywy ilości, zakresu i okresu przetwarzania danych, co wynika z dokonanej przez administratora analizy ryzyka. Art. 18 ust. 2 w obecnym brzmieniu narzuca administratorowi decyzję o wprowadzeniu rodzaju środka ochronnego w jego imieniu.
Najbardziej problematyczna jest jednak wykładnia art. 18 ust. 4 usude, w którym ustawodawca przesądził, na jakiej podstawie mają być przetwarzane dane w celu reklamy, badania rynku oraz zachowań i preferencji usługobiorców z przeznaczeniem wyników tych badań na potrzeby polepszania jakości usług świadczonych przez usługodawcę. Wprowadzenie takiego rozwiązania jest naruszeniem zasady, zgodnie z którą administrator samodzielnie dokonuje wyboru adekwatnej według niego podstawy przetwarzania danych osobowych. W związku ze zmianą tego przepisu, zgoda będzie potrzebna w przypadku jakiegokolwiek profilowania, nawet takiego, którego efektem nie będzie zautomatyzowane podjęcie decyzji. Oznacza to koniec możliwości korzystania w takich wypadkach z podstawy w postaci prawnie uzasadnionego interesu administratora (art. 6 ust. 1 lit. f RODO). Literalne brzmienie analizowanego przepisu budzi jednak wątpliwości, czy zgoda dotyczyć będzie tylko sytuacji, w których wykorzystywane dla celów określonych w art. 18 ust. 4 usude będą wyłącznie dane, w zakresie szerszym niż niezbędny do realizacji usługi, natomiast gdy do tych celów wykorzystywane będą wyłącznie dane, które są pozyskane do świadczenia usługi, zgoda nie będzie potrzebna.

autor: Marta Dulska

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Legal Market Day 2019 !

9 marca 2019

Wczoraj partnerzy naszej kancelarii uczestniczyli w konferencji Legal Market Day 2019. Wydarzenie skierowane jest do prawników i kancelarii chcących podążać za aktualnymi trendami w zakresie marketingu, zarządzania, komunikacji i technologii na rynku prawniczym. Podczas całodniowej konferencji naszą szczególną uwagę zwróciły wykłady dotyczące wykorzystania sztucznej inteligencji w pracy kancelarii (prezentacja Mecenasa Marcina Maruty) oraz bezpieczeństwa zasobów kancelarii w zakresie sieci (prezentacja Wojciecha Gołębiowskiego z firmy Veronym). Nowoczesne technologie to szansa dla kancelarii na oferowanie Klientom usług w krótszym czasie i przy zaangażowaniu mniejszych zasobów ludzkich kancelarii. Nowoczesne technologie to również nowe ryzyka w zakresie bezpieczeństwa danych Klientów, ich tajemnic handlowych czy danych osobowych do których kancelaria ma dostęp świadcząc usługi dla Klienta.

Wszystkim zainteresowanym tematyką zarządzania czy technologii w kacelarii prawnej polecamy kolejne edycje Legal Market Day!

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Warsaw Legal Hackathon

11 lutego 2019

W dniach 22-24 luty 2019 przy współudziale Wolters Kluwer odbywa się w Warszawie Global Legal Hackathon, w którym będziemy uczestniczyć. Więcej informacji o wydarzeniu można znaleźć na stronie http://legalhackathon.pl/
Do zobaczenia 22 lutego !

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Orzecznictwo - kara umowna za opóźnienie

12 listopada 2018

teza: kara umowna nie powinna prowadzić do tego, że wierzyciel otrzyma znacznie więcej, niż było wymagane do zaspokojenia jego interesu przez spełnienie świadczenia. I ACa 383/18.

Sąd Najwyższy wydał wyrok (V CSK 640/17), w którym uznał, że do unieważnienia umowy, trzeba by było wykazać, że gdyby powód zdawał sobie sprawę z konsekwencji kolejnych kar umownych, to by nie przystąpił do całej umowy. W kontekście powyższych rozstrzygnięć należy rozważyć czy przy formułowaniu klauzul zastrzegających kary umowne za opóźnienie nie wskazywać z góry określonego limitu maksymalnej sumy kar umownych. Takie zastrzeżenie w naszej ocenie pozwoli uniknąć sporu co do ważności umowy.

Niniejsze opracowanie sporządzono na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2018 r., I ACa 383/18, natomiast w podsumowaniu odniesiono się także do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2018 r., V CSK 640/17, którego uzasadnienie nie zostało opublikowane.

autor: Magdalena Wiśniewska

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

RODO w miejscu pracy

13 października 2018

Na stronach Urzędu Ochrony Danych Osobowych zamieszczony został poradnik dla pracodawców dotyczący przetwarzania danych osobowych w miejscu pracy. Podstrona z poradnikiem do pobrania dostępna jest pod linkiem https://uodo.gov.pl/pl/138/545

Zachęcamy do lektury szczególnie tych przedsiębiorców którzy sami wdrażali postanowienia RODO w swojej firmie.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Pozasądowe rozstrzyganie sporów konsumenckich już od 9 stycznia 2017 r.

12 lutego 2017

9 stycznia 2017 r. w życie wchodzi ustawa o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich Stanowi ona implementację dyrektywy o dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. (dyrektywa ADR ; Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 63.),wiążę się również z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r. (rozporządzenie ODR ; Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 1.)

Celem nowej ustawy, oprócz implementacji dyrektywy, jest przybliżenie konsumentowi instytucji arbitrażu w sporach przedsiębiorcą. Ponadto regulacja ta ma za zadanie uczynić ekonomicznie opłacalnym wdawanie się w spory o niskiej wartości. Ponadto, co immanentne dla arbitrażu, pozwala uzyskać rozstrzygnięcie sporu w znacznie krótszym czasie niż w tradycyjnym postępowaniu – z zasady do 90 dni.

Przełomem w polskim ustawodawstwie jest możliwość wszczynania i prowadzenia sporów przez Internet poprzez dedykowaną platformę. Podmioty rozstrzygające spory są zobowiązane prowadzić witrynę internetową oraz upubliczniać szerokie spektrum informacji o własnej działalności, m. in. o ilości prowadzonych spraw, średniego czasu trwania sporu, statystyk rozstrzygnięć oraz specjalizacji branżowej lub dla określonych rodzajów sporów. Można przypuszczać, że dostępność takich danych doprowadzi do kierowania sporów do podmiotów wyspecjalizowanych w danej branży, co zapewni pełniejsze zrozumienie realiów danego sporu. Chcąc wyszukać odpowiedni podmiot, konsument odszuka go w publicznym rejestrze prowadzonym przez Prezesa UOKiK.

Z uwagi na wejście w życie ustawy przedsiębiorcy powinni pamiętać, że brak stanowczego sprzeciwu co do zgody na udział w postępowaniu w sprawie pozasądowego rozwiązania sporów konsumenckich wraz z odpowiedzią na reklamację, prowadzi do domniemania, iż przedsiębiorca na taki sposób reklamacji się zgadza.

Dodać także należy, że niniejsze postępowanie nie zastępuje postępowania reklamacyjnego.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Kiedy linkowanie może naruszać prawa autorskie

23 listopada 2016

Zwracamy Waszą uwagę na treść wyroku wydanego w sprawie C-160/15 z dnia 8 września 2016 roku, w którym Trybunał Sprawiedliwości zróżnicował „legalność” działania podmiotu udostępniającego w oparciu o cel (charakter) jego działania. Wyrok ten został wydany na kanwie sprawy zdjęć Britt Dekker, do których odsyłało hiperłącze zamieszczone na portalu GeenStijl, którego właścicielem jest GS Media. Hiperłącze odsyłało do witryny będącej własnością podmiotu trzeciego, przy czym zdjęcia znalazły się w sieci internetowej bez uprzedniego zezwolenia podmiotu uprawnionego z praw autorskich.

Trybunał Sprawiedliwości powołał się na ugruntowane orzecznictwo, wedle którego publiczne udostępnienie następuje w szczególności wtedy, gdy utwór udostępniany jest za pomocą szczególnej technologii lub nowemu kręgowi odbiorców. O publicznym udostępnianiu nie może być mowy, gdy utwór został już uprzednio udostępniony w określony sposób (choć na innej witrynie internetowej) za zezwoleniem podmiotu uprawnionego z praw autorskich. Trybunał Sprawiedliwości zróżnicował cel (charakter) działania podmiotu udostępniającego w zależności od tego, czy podmiot ten udostępnia hiperłącze działając w celach zarobkowych, czy też nie. Trybunał Sprawiedliwości ustanowił swego rodzaju domniemanie, wedle którego nie można mówić o publicznym udostępnianiu, gdy hiperłącze udostępnia podmiot niedziałający w celach zarobkowych, który nie ma świadomości braku zezwolenia podmiotu praw autorskich na takie udostępnienie, zwłaszcza że utwór został już udostępniony w sieci przez podmiot trzeci. Powyższe domniemanie można jednak obalić, ustając, że podmiot udostępniający miał wiedzę o udostępnieniu utworu przez podmiot trzeci bez zezwolenia podmiotu praw autorskich. Zdaniem Trybunału Sprawiedliwości, z inną sytuacją mamy do czynienia, gdy hiperłącze udostępnia podmiot działający w celach zarobkowych, który udostępnia dostęp do utworu swoim klientom. Od takiego podmiotu wymagać należy większej staranności w działaniu, w szczególności podjęcia czynności mających na celu upewnienie się, że udostępnienie utworu nastąpiło w sposób legalny, za zezwoleniem podmiotu praw autorskich.

Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił również, że o publicznym udostępnieniu utworów można mówić również wtedy, gdy zamieszczając w sieci hiperłącze odsyłające do witryny, na której udostępniono utwór, umożliwia się dostęp do utworów szerszemu kręgowi potencjalnych odbiorców, w związku z obejściem zabezpieczeń funkcjonujących w obrębie witryny, na której udostępniono utwór.

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości został wydany w sprawie C‑160/15 GS Media BV przeciwko Sanoma Media Netherlands BV, Playboy Enterprises International Inc., Britt Geertruidzie Dekker

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Ocena wzorców umownych przez UOKiK

3 lipca 2016

W dniu 17 kwietnia 2016 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych innych ustaw. Najbardziej kluczową zmianą jest wyposażenie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w uprawnienie do wydawania decyzji administracyjnych o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone i zakazu jego stosowania.

Prawomocna decyzja Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma skutek wobec przedsiębiorcy, co do którego stwierdzono stosowanie niedozwolonego postanowienia umownego oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie wzorca wskazanego w decyzji.

Nowością jest także wprowadzenie przepisów pozwalającym przedsiębiorcy na naprawienie swoich błędów i nawiązanie współpracy z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w celu wyeliminowania abuzywnych zapisów znajdujących się we wzorcach umowy stosowanych przez przedsiębiorcę w kontaktach z konsumentami.. Przedsiębiorca może uchronić się przed negatywnymi konsekwencjami, gdy, przed wydaniem przedmiotowej decyzji przez Prezesa UOKiK w jego sprawie, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zakończenia naruszania zakazu. W takim wypadku Prezes UOKiK może wydać decyzję, w które to zobowiąże przedsiębiorcę do poinformowania przez niego konsumentów o uznaniu za niedozwolone postanowienia wzorca, który był podstawą do zawarcia umowy między tym przedsiębiorcą a konsumentami. Gdy przedsiębiorca nie wypełni obowiązków nałożonych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Prezes ten może nałożyć na takiego przedsiębiorcę karę pieniężną.

Dodatkowo Prezes UOKiK może wydawać decyzje tymczasowe jeszcze przed zakończeniem postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, jeżeli w toku postępowania zostanie uprawdopodobnione, że dalsze stosowanie zarzucanej praktyki może spowodować poważne i trudne do usunięcia zagrożenia dla zbiorowych interesów konsumentów.

Kolejnym nowym rozwiązaniem jest możliwość podjęcia przez kontrolującego czynności zmierzających do zakupu towaru w celu uzyskania informacji mogących stanowić dowód w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Co więcej przebieg tych czynności może być utrwalony za pomocą urządzeń audio lub video i to bez poinformowania o tym fakcie osoby kontrolowanej.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Nowelizacja prawa o stowarzyszeniach

3 lipca 2016

W dniu 20 maja 2016 r. weszła w życie nowelizacja Prawa o stowarzyszeniach. Celem tej nowelizacji jest przede wszystkim zwiększenie uprawnień stowarzyszenia zwykłego. Należy przede wszystkim wskazać, iż nowelizacja zakreśla 24 miesięczny okres na dostosowanie statutów stowarzyszeń do nowych wymagań ustawy. W tym samym terminie stowarzyszenia zwykłe obowiązane są dokonać wpisu do ewidencji, zaś brak wpisu skutkuje rozwiązaniem stowarzyszenia zwykłego z mocy prawa.

Najistotniejszą w naszej ocenie zmianą którą niesie wspomniana nowelizacja, jest przyznanie stowarzyszeniom zwykłym tzw. statusu ułomnej osobowości prawnej oraz wprowadzenie subsydiarnej odpowiedzialności członków stowarzyszenia. Od wejścia w życie ustawy nowelizującej, stowarzyszenie zwykłe może nabywać prawa, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane. Za zobowiązania stowarzyszenia zwykłego odpowiadają subsydiarnie (w razie stwierdzenia bezskuteczności egzekucji majątku stowarzyszenia) jego członkowie bez ograniczeń całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi członkami oraz ze stowarzyszeniem. Powyższe pociąga za sobą możliwość powołania zarządu zamiast przedstawiciela stowarzyszenia zwykłego. Wprowadzona została również możliwość powołania organu kontroli wewnętrznej. Na zewnątrz reprezentuje stowarzyszenie zwykłe przedstawiciel lub zarząd, którzy muszą uzyskać uprzednią zgodę wszystkich członków stowarzyszenia na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, jak również uzyskać ich pełnomocnictwo do dokonania tych czynności.

W zakresie przepisów ogólnych wprowadzono możliwość reprezentowania przez stowarzyszenie interesu zbiorowego członków stowarzyszenia wobec organów władzy publicznej w zakresie celów statutowych stowarzyszenia oraz jednoznacznie uregulowano kwestię możliwości zatrudniania członków stowarzyszenia, jak również pełnienia funkcji we władzach stowarzyszenia za wynagrodzeniem (o ile taką możliwość przewiduje statut stowarzyszenia).

W zakresie stowarzyszeń z osobowością prawną zmniejszono liczbę założycieli wymaganą do utworzenia stowarzyszenia. Dotychczas celem utworzenia stowarzyszenia z osobowością prawną wymagane było zrzeszenie 15 osób, aktualnie wystarczającą liczbą założycieli jest 7. Dopuszczono również wybór władz stowarzyszenia zamiast komitetu założycielskiego. Po nowelizacji to zarząd stowarzyszenia, a nie komitet założycielski jest kompetentny do złożenia wniosku o wpis stowarzyszenia w KRS. Kolejną zmianą w procedurze rejestracji stowarzyszenia jest rezygnacja z udziału organu nadzorującego w procedurze rejestracji, co skraca proces rejestracji stowarzyszenia. Uregulowano również kwestię odpowiedzialności za podjęcie czynności niezbędnych do rozpoczęcia działalności przez stowarzyszenie przed wpisem stowarzyszenia do KRS. Odpowiedzialność tą ponoszą solidarnie członkowie zarządu, zaś po dokonaniu wpisu stowarzyszenie odpowiada za zobowiązania wynikające z tych czynności tak jak za zaciągnięte przez siebie.

Wraz ze wskazanymi powyżej zmianami wprowadza się jawną ewidencję stowarzyszeń zwykłych. Stowarzyszenie zwykłe może rozpocząć działalność z chwilą wpisu do ewidencji.Wniosek o wpis do ewidencji składa przedstawiciel stowarzyszenia lub zarząd do organu nadzorującego właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia.

Na skutek nowelizacji zmienia się także regulacja odpowiedzialności podatkowej. Za zaległości podatkowe stowarzyszenia powstałe przed jego wpisem do właściwego rejestru odpowiadają solidarnie osoby działające na rzecz stowarzyszenia do chwili wpisu. Co do stowarzyszeń zwykłych – odpowiedzialność ponosi członek zarządu stowarzyszenia zwykłego całym swoim majątkiem solidarnie ze stowarzyszeniem i pozostałymi członkami zarządu, zaś w przypadku gdy stowarzyszenie zwykłe nie posiada zarządu, za zaległości podatkowe stowarzyszenia odpowiada całym swoim majątkiem członek stowarzyszenia solidarnie ze stowarzyszeniem i pozostałymi członkami.

Warto również przypomnieć, że od 1 stycznia 2016 r. stowarzyszenia mogą prowadzić uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów, o ile spełniają warunki określone w art. 10a ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Z możliwości takiej skorzystać może stowarzyszenie, które nie prowadzi działalności gospodarczej, działa w sferze określonych zadań publicznych, nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego, uzyskuje przychody z określonych źródeł, a w roku poprzedzającym wybór prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów osiągnęło przychód w wysokości nieprzekraczającej 100 000 zł. Decyzję w sprawie prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów podejmie organ zatwierdzający w rozumieniu przepisów o rachunkowości. O wyborze prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów stowarzyszenie, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym rozpoczyna prowadzenie ewidencji, a w przypadku stowarzyszeń rozpoczynających działalność, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności, zawiadamia naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Przepływ danych osobowych pomiędzy USA-EU

4 czerwca 2016

Pod koniec maja Parlament Europejski przyjął rezolucję popierającą nowe porozumienie z USA dotyczące przekazywania danych osobowych Europejczyków za Atlantyk. Unijno-amerykańska „Tarcza Prywatności” ma zastąpić porozumienie Safe Harbour.
Porozumienie dotyczy bezpieczeństwa danych przekazywanych poza obszar EOG. Dotychczas przekazywanie danych do USA regulowało zawarte w 2000 roku porozumienie Safe Harbour. Kiedy w 2013 roku Edward Snowden ujawnił, że do danych klientów firm internetowych dostęp miała amerykańska Agencja Bezpieczeństwa Narodowego (NSA), Safe Harbour zostało zaskarżone przed Trybunałem Sprawiedliwości UE przez austriackiego studenta Maxa Schremsa. W październiku 2015 roku zdecydowano o unieważnieniu ww. umowy.

W "Tarczy Prywatności" USA zobowiązuje się, że dostęp do danych obywateli UE będzie nadzorowany i będzie podlegał jasnym ograniczeniom. Ponadto rząd USA zapewnił, że nie będzie żadnej inwigilacji osób, których dane trafią do Ameryki. Firmy zza Atlantyku, które zajmują się transferem danych, będą musiały zagwarantować ochronę w procesie ich przetwarzania. Z kolei obywatele UE, których prywatność zostanie naruszona, będą mieli możliwość dochodzenia swoich praw w USA – powstanie w tym celu specjalny urząd rzecznika praw obywatelskich przy Departamencie Stanu.

Przyjęta przez europarlament rezolucja nie ma charakteru ustawodawczego i jako taka nie jest wiążąca dla KE, wskazuje jej jednak kierunek dalszego działania.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Branża hazardowa – automaty

27 maja 2016

W Dniu 16 maja 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę w składzie 7 sędziów, mającą na celu wyjaśnienie przepisów prawnych (sygn. akt II GPS 1/16). Uchwała stanowi kolejne już orzeczenie dotyczące technicznego charakteru przepisu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (dalej: „Ustawa”) oraz możliwości zastosowania sankcji administracyjnej, o której mowa w powyższym przepisie do podmiotów, które urządzają gry na automatach poza kasynem gry, w sytuacji braku notyfikacji tychże przepisów Komisji Europejskiej zgodnie z art. 1 pkt 11 Dyrektywy 98/34/WE PE i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego.

Wniosek w niniejszej sprawie skierowany został do NSA przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, który, analizując dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych, Trybunału Konstytucyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazał na istnienie istotnych rozbieżności interpretacyjnych, jakie zachodzą w orzecznictwie w związku z wprowadzoną w 2011 r. a nienotyfikowaną KE nowelizacją dotyczącą możliwości organizowania gier na automatach wyłącznie w kasynach gry, jak i stosowania sankcji administracyjnych zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy wobec osób, które urządzają gry na automatach poza kasynami.

W uzasadnieniu NSA wskazał, że brzmienie art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz jego funkcja nie uzasadniają kwalifikacji tego przepisu jako przepisu technicznego w rozumieniu Dyrektywy, a to z uwagi na fakt, że przepis ten stanowi normę o charakterze sankcjonującym, co nie tylko wyklucza jej charakter techniczny, ale i sprawia, że norma niniejsza interpretowana w związku z art. 14 ust. 1 Ustawy, nakazującym organizację gier na automatach wyłącznie w kasynach gry, ma za zadanie realizować funkcję ochronną, jaką pełni reglamentacja działalności w zakresie gier hazardowych. Relacja art. 14 ust. 1 oraz 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy nie może, zdaniem NSA, nie uwzględniać normatywnej treści art. 89 ust. 1 pkt 2 i jego istotnej funkcji w systemie prawa.

Jak wskazuje NSA za Trybunałem Konstytucyjnym, uznanie, że jakakolwiek norma ma charakter normy technicznej, mimo jej nie notyfikowania Komisji Europejskiej, nie oznacza, że norma ta automatycznie przestaje obowiązywać w krajowym porządku prawnym, z uwagi na fakt, że notyfikacja nie stanowi elementu procesu legislacyjnego.

Co to oznacza dla podmiotów prowadzących działalność w zakresie gier na automatach poza kasynami gry (wyłączając podmioty prowadzące działalność na podstawie zezwoleń otrzymanych przed nowelizacją)?

NSA wprost stwierdził, że podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry, bez względu na to, czy legitymuje się koncesją, zezwoleniem, zgłoszeniem lub wymaganą rejestracją automatu lub urządzenia do gry, podlega karze pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 Ustawy.

NSA powrócił ponadto do rozważań dotyczących niezależności kary administracyjnej za delikt administracyjny, od kary za urządzanie gier wbrew przepisom ustawy lub udzielonemu zezwoleniu przewidzianej przez regulacje kodeksu karnego skarbowego. NSA potwierdził w analizowanym orzeczeniu dotychczasowy pogląd orzeczniczy, uznający karę administracyjną i karę przewidzianą w art. 107 i in. k.k.s. za dolegliwości o innym celu i znaczeniu, przez co ich kumulatywne stosowanie nie stanowi nadmiernej reakcji o charakterze karnym.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego o ochronie danych osobowych

26 kwietnia 2016

Dwa tygodnie temu przyjęte zostało przez Parlament Europejski rozporządzenie o ochronie danych osobowych (dalej: RODO), które będzie stosowane bezpośrednio bez konieczności implementacji do krajowych porządków prawnych. RODO doprowadzi do harmonizacji zasad ochrony danych osobowych na terenie wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej. Co istotne, RODO wprowadza też pewne nowe rozwiązania, jak prawo do bycia zapomnianym czy obowiązek uwzględniania ryzyk związanych z przetwarzaniem danych osobowych już na etapie projektowania i wdrażania na te potrzeby konkretnych, minimalizujących je rozwiązań. Ułatwia również dochodzenie prawa do ochrony danych osobowych przez osoby, których dane dotyczą, m.in. stwarzając możliwość złożenia przez nie skargi do organu ochrony danych osobowych kraju, w którym mieszkają.

Dziś krótko przedstawimy jedno z nowych rozwiązań, wprowadzonych przez RODO, a dotyczące Inspektora Ochrony Danych (obecnie taką funkcję, wynikającą z obowiązującej ustawy o ochronie danych osobowych, pełni Administrator Bezpieczeństwa Informacji).

Artykuł 37 RODO zakłada, że administrator i podmiot przetwarzający (czyli procesor) wyznaczają inspektora ochrony danych, zawsze gdy:

  • przetwarzania dokonują organ lub podmiot publiczny, z wyjątkiem sądów w zakresie sprawowania przez nie wymiaru sprawiedliwości;
  • główna działalność administratora lub podmiotu przetwarzającego polega na operacjach przetwarzania, które ze względu na swój charakter, zakres lub cele wymagają regularnego i systematycznego monitorowania osób, których dane dotyczą, na dużą skalę; lub
  • główna działalność administratora lub podmiotu przetwarzającego polega na przetwarzaniu na dużą skalę szczególnych kategorii danych osobowych – danych wrażliwych.

Zwracamy uwagę na przesłanki określone w pkt 2 i 3 – ze względu na nieostry charakter określenia kategorii podmiotów objętych wymogiem powołania inspektora ochrony danych, w grupie tej należałoby ująć w naszej ocenie m.in. podmioty z branży reklamowej, e-commerce oraz posiadające w swoich strukturach działy call center. Wiedząc więc o planowanych rozwiązaniach, poddajemy pod rozwagę wcześniejsze przygotowanie we własnych strukturach odpowiednich zasobów, w celu możliwości powołania we właściwym terminie inspektora ochrony danych.

W kolejnych postach będziemy informować o pozostałych nowościach, które wprowadzi RODO.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść

Pomagamy w ramach Tygodnia Pomocy Ofiarom Przestępstw

15 marca 2016

W dniu 24 lutego 2016 roku radca prawny Łukasz Korboński i aplikant adwokacki Dagmara Miler brali udział w akcji Tygodnia Pomocy Ofiarom Przestępstw organizowanym przez Ministerstwo Sprawiedliwości. W ramach akcji prawnicy kancelarii doradzali osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, dla których niezbędna była profesjonalna pomoc prawna. Przedmiotem pomocy były sprawy cywilne, rodzinne oraz karne.

Kliknij, aby przeczytać pełną treść